زناشویی

چرا گاهی احساس می‌کنیم طرف مقابل به نیازهای ما توجه نمی‌کند؟




چرا گاهی احساس می‌کنیم طرف مقابل به نیازهای ما توجه نمی‌کند؟

همه ما در روابط خود با دیگران، چه عاطفی، چه خانوادگی و چه دوستانه، گاهی اوقات احساس می کنیم که نیازهایمان نادیده گرفته می شوند. این احساس می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد و منجر به دلخوری، نارضایتی و حتی قطع رابطه شود. اما چرا این اتفاق می افتد؟

دلایل متعددی می‌تواند باعث شود که احساس کنیم طرف مقابل به نیازهای ما توجه نمی کند. در این مقاله، به 16 نکته مهم در این زمینه می پردازیم:

  • عدم برقراری ارتباط شفاف:

    اغلب اوقات، مشکل از اینجاست که ما به طور واضح و شفاف نیازهای خود را به طرف مقابل بیان نمی کنیم.
  • انتظارات غیرواقعی:

    ممکن است انتظاراتی از طرف مقابل داشته باشیم که فراتر از توانایی ها یا تمایلات او باشد.
  • مشغله های ذهنی طرف مقابل:

    گاهی اوقات، طرف مقابل به دلیل درگیری های ذهنی و مشکلات شخصی، قادر به توجه کافی به نیازهای ما نیست.
  • تفاوت در اولویت ها:

    ممکن است اولویت های ما با اولویت های طرف مقابل متفاوت باشد و همین امر باعث شود که نیازهای ما در درجه دوم اهمیت قرار گیرند.
  • عدم همدلی:

    فقدان همدلی در طرف مقابل می‌تواند باعث شود که او نتواند احساسات و نیازهای ما را درک کند.
  • رابطه عاطفی - آموزش روابط زناشویی -شناخت مردان و زنان - عشق محبت - روانشناسی مهارت‌های ارتباطی دختران و پسرانمهارت‌های رابطه زناشویی






    چرا گاهی احساس می‌کنیم که طرف مقابل به نیازهای ما توجه نمی‌کند؟

    چرا گاهی احساس می‌کنیم که طرف مقابل به نیازهای ما توجه نمی‌کند؟

    1. عدم بیان واضح نیازها

    یکی از رایج‌ترین دلایل این احساس، این است که ما نیازهای خود را به طور واضح و شفاف بیان نمی‌کنیم. شاید فکر می‌کنیم طرف مقابل باید خودش متوجه شود، اما اغلب اینطور نیست.

    به جای اینکه انتظار داشته باشید طرف مقابل ذهن شما را بخواند، به طور مستقیم و مشخص بگویید که چه چیزی می‌خواهید و چه انتظاری دارید.

    از جملاتی مانند “من احساس می‌کنم. . . ” یا “من نیاز دارم که. . . ” استفاده کنید تا احساسات و نیازهای خود را به طور واضح بیان کنید.

    مثلا به جای اینکه بگویید “تو هیچ وقت به من کمک نمی‌کنی”، بگویید “من احساس می‌کنم وقتی در انجام کارهای خانه به من کمک نمی‌کنی، خیلی خسته می‌شوم. نیاز دارم که در این زمینه با هم همکاری کنیم. “

    به خاطر داشته باشید که بیان نیازها، گدایی کردن نیست، بلکه برقرار کردن ارتباطی سالم و موثر است.

    اگر طرف مقابل به طور مداوم به نیازهای بیان شده شما بی توجهی می‌کند، شاید نیاز باشد در مورد این موضوع به صورت جدی‌تر صحبت کنید.

    2. تفاوت در درک نیازها

    شاید طرف مقابل شما به نیازهای شما توجه می‌کند، اما به گونه‌ای متفاوت از آنچه شما انتظار دارید. این تفاوت در درک می‌تواند ناشی از تجربیات، ارزش‌ها و دیدگاه‌های متفاوت باشد.

    مثلا شما ممکن است به یک هدیه مادی نیاز داشته باشید، در حالی که طرف مقابل شما فکر می‌کند وقت گذاشتن با شما بهترین راه برای ابراز محبت است.

    سعی کنید دیدگاه طرف مقابل را درک کنید و ببینید او چگونه نیازهای خود و دیگران را برآورده می‌کند.

    این تفاوت در درک می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند مسائل مالی، تربیت فرزندان و روابط اجتماعی بروز کند.

    گاهی اوقات، کمک گرفتن از یک مشاور می‌تواند به حل این اختلافات کمک کند.

    3. مشغله‌های ذهنی طرف مقابل

    گاهی اوقات طرف مقابل شما به دلیل مشغله‌های ذهنی، استرس یا مشکلات شخصی، نمی‌تواند به نیازهای شما توجه کند.

    در این مواقع، سعی کنید صبور باشید و درک کنید که او در حال حاضر با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند.

    بهبود روابط زناشویی

نمایش بیشتر

‫2 دیدگاه ها

  1. من قبلا فکر می کردم که باید همیشه ذهن خوانی کنه طرف مقابل و نیازهام رو بفهمه بدون اینکه حرفی بزنم. کلی دلخور می شدم که چرا نمی فهمه چی می خوام. بعد از کلی مشکل فهمیدم که باید رک و راست بگم چی می خوام. الان هر وقت احساس می کنم چیزی رو نیاز دارم، مستقیم می گم و رابطه مون خیلی بهتر شده.

    بعضی وقت ها آدم فکر می کنه که طرف باید همیشه با یک روش خاص نیازهامون رو برطرف کنه. مثلا من عادت داشتم به کادو گرفتن، ولی شریکم بیشتر دوست داشت وقت بذاره برام. تا مدتی نمی فهمیدم چرا همدیگه رو درک نمی کنیم. بعد فهمیدیم که هر کدوم روش خودمون رو داریم و باید میانه رو پیدا کنیم.

    یادمه یک دوره طرف مقابلم کلی استرس کاری داشت و من مدام غر می زدم که بهم توجه نمی کنه. بعد فهمیدم که داره خودش رو گم می کنه و اصلا حال روانی خوبی نداره. به جای فشار آوردن، سعی کردم کمکی باشم که از اون مرحله رد شه. اون وقت دوباره رابطه مون بهتر شد.

    اشتباهی که من کردم این بود که فکر می کردم فقط نیازهای من مهمه و طرف مقابل باید همیشه در خدمت من باشه. ولی بعد فهمیدم رابطه مثل خیابون دوطرفه است. اگه می خوای به تو توجه کنن، باید تو هم بهش توجه کنی. اینطوری تعادل برقرار می شه.

    هر رابطه ای یه روزای خاکستری داره که طرفین حس می کنن بهشون بی توجهی شده. مهم اینه که با هم حرف بزنن و دوباره مسیر رو با هم پیدا کنن. من اینو یاد گرفتم که نذارم یه مشکل کوچک تبدیل به یه جنگ بزرگ بشه. همیشه راهی برای درک متقابل هست.

  2. خوبه که بعضی وقتا فکر می کنیم کسی که برامون مهمه نیازهامون رو نمیبینه… منم توی یه رابطه قبلی این حس رو زیاد داشتم. انگار هرچی میگفتم از یه گوش میگرفت از یه گوش در میداد

    یه روز فهمیدم اصلن حواسش نیست من چی میگم چون توی ذهن خودش غرق بود. بعد از کلی دلخوری بالاخره یه حالی به حالیش کردم که آهای! من اینجام! 😅

    حالا میدونم چقدر مهمه که گاهی بدونیم طرفمون کجای کاره. شاید اصن مشکل از ما نیست، شاید اون توی جنگ خودشه 🤷🏻‍♀️

    اصلا یادمه یه بار گفتم “حوصلم سر رفته” و اون برداشت کرده بود یعنی میخوام بریم خرید. بعد من که انتظار داشتم بیاد کنارم و فقط گپ بزنیم کلی ناراحت شدم… کلی چیزای دیگه هم هست که آدم رو به این فکر میندازه که چرا اون یکی نفهمیده چی میخوای…

پاسخ دادن به رسول لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا